𝑹𝒐𝒏𝒅𝒋𝒆 𝑭𝒍𝒆𝒗𝒐𝒍𝒂𝒏𝒅. (augustus 2024) In afwachting van enkele dagen aaneengesloten mooi weer, had ik de route voor de zomer van 2024 al in grote lijnen in m’n hoofd. Een rondje Flevoland. Dú moment dat alle weersites vier dagen achterelkaar zon gaven, ben ik met behulp van de fietsrouteplanner gaan finetunen. Om te beginnen met de trein naar Baarn met een overstap op Sloterdijk. Ik moest van spoor 8 naar spoor 12. Appeltje-eitje toch?! Nou, niet dus. Er is geen lift naar 12 (of stuk, dat werd me niet duidelijk) U kunt de roltrap nemen of naar Amsterdam en daar overstappen. Ik had m’n overstap juist zó gepland het niét in Amsterdam hoefde. Niet te doen daar met alle werkzaamheden. Geen sterke NS man in de buurt om te helpen met de roltrap. Een hele lieve jongen heeft me uiteindelijk met zware fiets de roltrap opgeholpen. Ben hem zéér dankbaar! Met al dat gedoe had ik de trein naar Baarn een uur later dan de bedoeling was. Maar niet getreurd; de zon schijnt en op weg! Zo chique; in Baarn wel een lift om bij de uitgang te komen. Het eerste fietsknooppunt rap gevonden en nu echt op weg! Al snel reed ik op de dijk langs de Eem op weg naar Spakenburg. ‘Alleen op de wereld’, helderblauw water, groene landerijen, blauwe luchten, witte wolken. In Spakenburg was het goed druk en gezellig. Hoog kibbeling met ravigotesaus gehalte. Na een rondje door het dorp ben ik neergezegen op een terras bij de botterwerf. Hapje, snapje, kijken en luisteren. Er werd aan de twee (echt)paren naast me gevraagd of men iets wilde drinken. Mevrouw X, de onbetwiste reisleidster: Wijn! Maar niet nu! Pas als de lunch geserveerd wordt! Met een gebeeldhouwde glimlach voldeed de serveerster aan de wens. Tevreden begon mevrouw X daarna aan de uitleg over de mannentas. Eerst was er het polstasje. Toch wat onhandig. Deze werd opgevolgd door de buideltas, maar ja, dat was ook niet alles. Nee, dan de tas van nu. De mini postbodetas die haar eega om het corpulente lijf had hangen, was het helemaal! Tijd voor de veerpont naar Flevoland. Dat bleek een pont van Center Parcs te zijn. De kosten voor het overtochtje bedroegen maar liefst zes euro’s. Afzetters. Maar deel van mijn van A naar B, dus de boot op. Het grootste stuk van de Eemhof tot aan Zeewolde vond ik dodelijk saai. De fietspaden vielen tegen. Erg smal. Bij een tegenligger moest er vaak afgestapt worden. In Zeewolde kon ik op zaterdagmiddag een kogel door de kerk schieten. Heb even pauze genomen aan de haven. Plekjes op terrassen voor het uitzoeken. Tijd voor een heerlijk koud biertje.. Terrastalk op links: ‘Ik ga een stijladvies doen. Ik heb al een kleurenadvies gedaan. Ben een herfst-winter type. Oh ja joh? Ik deels, ik ben winter. Nu het stijladvies om te kijken wat er goed bij me past.’ Stiekempjes omgekeken. Als ik zo naar de dames keek, zou ik toch denken dat ze inmiddels wel zouden moeten weten welke stijl er bij ze past. De weg vervolgd over de dijk richting Harderwijk. Het is dan wel niet dé Afsluitdijk, maar wel héél lang! Landelijk doorgefietst naar Nunspeet. Locatie hotel erg leuk; verder bagger. De eerste verdieping, waar mijn kamer zich bevond, was een labyrint. Op het filmpje valt te zien dat het niet zo gek was dat ik de deur naar beneden niet kon vinden. Daar ik later was dan gehoopt, niet meer op zoek gegaan naar een leuk restaurantje, maar in het hotel gegeten. Op de vraag of het gesmaakt had, heb ik geantwoord dat de kok een (héle) hoop meer liefde in zijn gerechten mag meegeven. Zowel voor bereiding als opmaak. Bed waardeloos; ontbijt goed. Toch nog één pluspuntje. Ik had besloten op zondag Kampen over te slaan om ruim de tijd te hebben door Elburg te zwerven. Dat wat je niet ziet, mis je niet. Iets voor een volgende keer. Al voor negenen zat ik op de fiets en was getuige van een gehaaste colonne fietsende kerkgangers. De klokken luidden al; spoed was geboden! Ik ben afgestapt om te kijken naar de zwerm families in zondags goed, jasje, dasje, jurkje, hoedjes in de hand, die met gierende banden door de bocht kwamen sjezen om maar op tijd te zijn! Elburg is énig! Een aanrader, zo pittoresk! Fiets neergezet, gewandeld door de straatjes, een terras bezocht. Wat was mijn antwoord op de vraag of de jus d’orange lekker was? Zonder nadenken: goddelijk! En dat in de Biblebelt. Leuke ober kon er gelukkig wel om lachen. Gelaafd weer opgestapt voor het einddoel van vandaag: Lelystad. Ook al doe je knooppunten fietsen, in de polder is alles recht en vooral heel lang. Een leuke verrassing was een rustpunt bij een boerderij. Een automatiek, een melktap en boeken in een tuinhuisje. Picknicktafels in de schaduw. In de automatiek: lege melkflessen, eieren, honing, kaas, appelsap. Ik ben geen appelsapdrinker, maar nu… Nog nooit zo genoten van een heerlijk gekoelde appelsap!! Langs het eindeloos lijkende fietspad nóg een leuke verrassing. Het MEC, Mechanisch Erfgoed Museum. Hekken open, niemand te zien, dus een kijkje genomen. ONVOORSTELBAAR! Wat staat er niet? En dan heb ik lang niet alles gezien. Ik heb een van de medewerkers gesproken. Museum eigenlijk dicht, maar vanwege de repetitie van een concert van het Apollo Ensemble was het terrein geopend. Ik mocht gewoon de tijd nemen om op de klanken van de prachtige muziek rond te kijken. In Lelystad heb ik overnacht in ‘de Lange Jammer’. Op de gevel staat hotel, maar het is meer een B&B. Een logies met een verhaal. Het hoofdgebouw was ooit kantoor en de huisjes eromheen waren voor de arbeiders van de inpoldering. Eenvoudig, maar heel goed verzorgd; een aanrader! Maandag, de warmste dag, via de Oostvaardersplassen naar Almere. Dit natuurgebied is meer ingericht op wandelaars dan op fietsers. Op de fiets ga je alleen maar buitenom, geen leuke tussendoortjes, beetje saai dus. Het laatste stuk, terug naar het IJsselmeer is wel heel leuk. Vooral een zeer memorabel stuk, want daar heb ik met fiets en al plat op de b*k in de berm gelegen. Plots zag ik vlak voor me op het fietspad een lange, ware, heuse, echte, kronkelde slang!! Volop in de remmen, want ik wilde er niet overheen rijden en hoopte er uiteraard een foto of filmpje van te maken. Ik remde zo hard dat ik onderuit ging… Tegen de tijd dat ik mezelf en fiets uit de berm had gehesen, was de slang uiteraard verdwenen. Maar wat was dat gaaf! Heb ’t opgezocht. Moet een ringslang geweest zijn; de enige soort die voorkomt in de Oostvaardersplassen. Op de dijk heb ik een tijd staan kijken bij de Zuidersluis tussen de Hooge Vaart en het Markermeer. Het verval is ZEVEN meter!! Via de lepelaarsplassen ben ik om twee uur naar m’n hotel gereden. Het was echt té heet. Heerlijk afgekoeld en aan het eind van de middag gezellig op de borrel geweest bij ‘kouwe-kant-neef’ en zijn lief. Goed geslapen in de van airco voorziene kamer en al even over achten ’s morgens weer op pad. Een prachtig begin van de dag. Nog koel, een mooie route, doodstil. Op het pad de hoek omkomen en dan in lichte nevel het Gooimeer zien verschijnen. Adembenemend! Het ene moment nog heel landelijk, het volgende langs de snelweg A6 over de Hollandse Brug naar Muiderberg. Een afslag en ik reed weer op een tussendoorpaadje naar Weesp en Driemond. Opeens zat ik in Amsterdam Zuid-Oost in Holendrecht. Onderlangs Amsterdam is de route heel afwisselend. Ik kwam door Ouderkerk a/d Amstel en ben in het oude dorp Amstelveen gestopt voor de lunch. Gevraagd of er voor mijn accu ook lunch geserveerd kon worden. In de eerste instantie niet; lastig, lastig, maar toen ik zei dat ik bereid was voor de stroom te betalen, mocht ik stroom tappen. Bij het afrekenen werd ik positief verrast. Vanwege mijn reactie en begrip (te vaak teveel boze verongelijkte mensen) werd de elektriciteit niet in rekening gebracht. Spreekt voor zich dat het toen een goeie fooi, het bedrag dat ik al in mijn hoofd had, werd! Weer verder. Door het Amsterdamse bos. Daar wilde ik met het pontje over de Nieuwe Meer naar Sloten. Stom; niet goed gelezen. Doordeweeks geen pontje. Heel jammer én dus omfietsen. Waardoor ik dan weer wel bij Badhoevedorp onder het viaduct van de A9 kwam, dat verbreed wordt. Wat een huzarenstuk, ongelooflijk! Tot aan Sloten langs de Ringvaart gereden en toen over de oude Sloterweg via de Lutkemeerpolder naar Halfweg. Aan het eind van de middag bij het Gemaal (aanrader!) heerlijk aan het water gezeten en een glas wijn gedronken. Niet aan gedacht om daar de accu bij te laden. Niet handig, want vanwege fikse tegenwind, zakte het peil snel. Het voelde een beetje als stranden in het zicht van de haven, maar toch besloten vanaf Spaarnwoude het laatste stukje te treinen. Het was goed geweest. Bij veel van de foto’s in het album staat aanvullende info.