𝕍𝕖𝕣𝕤𝕝𝕒𝕘 𝕧𝕒𝕟 𝕖𝕖𝕟 𝕣𝕠𝕟𝕕𝕛𝕖 𝕕𝕠𝕠𝕣 ℕ𝕠𝕠𝕣𝕕-ℍ𝕠𝕝𝕝𝕒𝕟𝕕. Met de trein naar Amsterdam om daarvandaan van start te gaan. Oehps… lift op perron 2B kaduuk. Na een telefoontje komt er al snel iemand van de NS om te helpen. Met de goederenlift [waar HFF véél beter inpast dan in dat hele kleine rotliftje op 2B] naar de catacomben van station Amsterdam. Dat was gaaf! Lieve medewerkster zorgt dat ik uitgecheckt word, zwaait vriendelijk en daar gaan we dan. Met de Buikslotermeer pont naar Noord. [Daar is een liedje van!] Ransdorp en vervolgens naar Holysloot. Met het voetveer over de Holysloter Die om aan de overkant door de weilanden met de witte bruggetjes te crossen. Gekuierd in Monnickendam en gepauzeerd op het terras van de Waegh. Gesprek tussen 2 dames schuin achter me: ‘ttuutuutuutkletsklets, het is toch wat hè, als je ziet wat mensen tegenwoordig aanhebben…’ Toen ze wegliepen heb ik besmuikt gelachen, want ik zag dat de ene dame gekleed was in een kniebroek. De voeten gestoken in enkelsokjes en slippers. De ander in een soort van broekrok met stevige wandelsandalen. Prima, heerlijk en lekker makkelijk, maar nou niet bepaald fashionata’s! Tijd om verder te fietsen, via knooppunten naar Edam. Dat was ook zeer de moeite waard om rond te lopen en een terrasje te pikken. Het was de bedoeling om via de Zuiderzeeroute naar Hoorn te fietsen, maar vanwege werkzaamheden aan de dijk waren er veel, maar wel verrassend leuke omleidingen. Een paar kilometer meer of minder maakte niet uit! Eindbestemming van deze dag was Hoorn, alwaar ik heb overnacht in de voormalige gevangenis op het Oostereiland. Opnieuw een afgeluisterd gesprek. Op een leuk terras in Hoorn kwam de familie van recent aangenomen leuke serveerster eten. Oma wilde wel biefstuk. Maaaaaar… oma en biefstuk bleek een dingie te zijn. Of te doorbakken; of te rood. Oplossing! De bestelling voor oma: Well Done met een beetje rood. Zo blij dat ik aan de waterkant zat en mijn gezicht kon af wenden. De tranen liepen over mijn wangen! Maar dat is nog niet alles!!! Vervolgens gaan er in mijn blikveld mensen vanaf het terras naar 2 zodiacs die vlakbij aangemeerd liggen. Manlief geeft eega aanwijzingen hoe ze moet starten en wegvaren. Je voelt ‘m al aankomen……Die boot ging alle kanten op, behalve de goede! Hemmes geeft schreeuwend en not amused aanwijzingen. En dat in het aanzicht van een vol terras… Arme vrouw, wat een ei**l van een vent!!! We hebben eerst stiekempjes gelachen, maar haar daarna aangemoedigd en geapplaudisseerd toen ze de boot op koers had! Hotel bleek vlak in de buurt. Uitzicht op de kade waar riviercruise boten aanleggen. Dat is ook een ‘film’, maar teveel voor dit verslag. Vroeg wakker, koffie op het terras voor de gevangenis en dan zigzaggend door naar m’n volgende stop; het SoHo hotel in Schagen. Onderweg heb ik veel tekenen van het CO2 boerenprotest gezien. Agrarisch en/of veeteelt. Omgekeerde vlaggen, tekstborden en veel boeren zakdoeken. Daar hebben wij, strand-zee-kust-mensen eigenlijk niet heel veel weet van. Ik heb er niet voor geleerd, maar als ik denk aan alle overheidsgebouwen waar de airco op vriezen staat, dag en nacht brandende verlichting, andere landen in de EU waar van alles rücksichtslos in de lucht en rivieren wordt geloosd; gaan minder koeien dan zorgen voor minder CO2 uitstoot…? Ik moet er toch niet aan denken dat ik ergens onderweg niet even met koeien kan knuffelen! Nooit gedacht dit te zien in de kop van Noord-Holland; in Wognum is er een heuse wijngaard! Ondertussen was ik wel toe aan een kop koffie, maar alle horeca [nog] gesloten. Blij toen ik in Benningsbroek bij een agrarisch bedrijf op het erf een bakkie kon doen. Overal zitjes, in en uit de zon. Een vriendelijk welkom van de ‘boerin’. ‘Meid, neem iets te drinken en ga lekker zitten. Je mag ook je eigen boterhammetjes opeten hoor! Wij gaan nu even eten’. Bordjes: pak hier koffie. Er was oa koek, sla, tomaten, pruimen, kaas en honing. Geld in een kistje doen. Gelaafd weer verder. Tegen vijven was ik op plaats van bestemming. Een énig hotel, maar ik had wel even hulp nodig, want alles ging via een app. Van deur open, tot licht aan en uit. Voor de wifi en tv een QR code scannen. Zó blij dat er in het toilet een ‘gewoon’ lichtknopje zat!! Woensdag na koffie en croissants richting de kust. Onderweg veel bedrijvigheid op het land. Er werd rode, witte en boerenkool gerooid. Vanaf Petten over de Hondsbossche zeewering de kustroute rijden. Ik kende de dijk van lang geleden. Steile trappetjes en strekdammen. Dat is nu heel anders. Voor de dijk is er een enorme zandwal opgespoten. De Hondsbossche Duinen. Aan het eind bij Camperduin, de telefoon gepakt en gevraagd of familie thuis was. Ome en tante, [neef van mijn vader en zijn lieve vrouw] woonden vroeger op de manege in Camperduin; nu in Groet. Wát een warm en liefdevolle ontvangst en hereniging!! Koffie en gebak in de tuin. Oudste zoon werd gebeld dat ‘nicht’ er was. Neef zou gaan motorrijden, maar kwam op de fiets en heeft me meegenomen naar strandpaviljoen in Harger aan Zee. Motor rijden kon altijd nog. Wat is het toch heerlijk om nergens aan vast te zitten, zodat je dit gewoon kan doen. Vanaf Harger aan zee zuidwaarts door de Schoorlse duinen. Een prachtig gebied. Rijdend door duin zie ik tot mijn verbazing bloeiende heide! Als het een quiz vraag was geweest, zou ik punten gemist hebben. Ik had géén idee! Gesprek met een boswachter . De grens tussenkalkrijke en kalkarme grond ligt bij Egmond aan zee. Heide heeft kalkarme grond nodig. Héle hoge wandelende duinen; [soort van Sousouvlei in Namibie, maar dan net even anders]. Bij Wijk aan Zee was het wel weer eens tijd voor een pits-stop. Een ijskoud biertje en een hapje. Fiets was nog lang niet moe, dus weer verder. De oversteek van Velsen-Noord naar IJmuiden had even wat voeten in de aarde, want de pont had kuren. Nie-varen-nie. Er moest iets gereset worden. Gelukkig werkte dat en kwam ik weer op bekend terrein. Het laatste stukje door Santpoort-Noord, Bloemendaal naar de Zeeweg, want op het eind over de boulevard om het ‘eigen zeetje’ weer te zien.