En route! Dit keer bleef de fiets thuis. Met de Thalys vanaf Amsterdam in slechts vijf kwartier naar de plaats van bestemming: Antwerpen. Een Airb&b geboekt op vijf minuten loopafstand van het station Dat wil zeggen, als je de juiste uitgang neemt; dat dan weer wel. Ik kwam naar buiten bij het ‘Plopsa station’. De uiterste andere kant van de hoofd ingang. De google-route-praatmevrouw heeft me uiteindelijk de juiste weg gewezen en ik was na een half uurtje op het juiste adres. Het briefje met instructies om het appartement in te komen uit de tas gevist. Brievenbus 21, daarin ligt een locker met de sleutel. De code goed zetten en dan de sleutel eruit halen. Simpel toch? Leesbril op de neus; bril breekt. Met één glas en één oog dicht instructies uitgevoerd. Code op de juiste nummers gedraaid; ik hoorde de sleutel rammelen, maar dat ding ging op geen enkele manier open! Een mens gaat dan toch enorm aan zichzelf twijfelen… Opnieuw en opnieuw, maar niet open te krijgen. Gelukkig had ik een telefoonnummer. VOICEMAIL! Gelukkig belde de verhuurder heel snel terug. Wat bleek; ik had alles goed gedaan, maar je moest een ruk aan de ketting geven om het boxje open te krijgen; (zie foto’s aan het einde van de fotoserie) je moet het maar weten… Mijn allereerste Airb&B ervaring is een memorabele en ik weet nog niet of het voor herhaling vatbaar zal gaan zijn. Een gehorig complex met vaste bewoners die midden in de nacht (waarom???) een hoop herrie maken. Overmacht, maar erg onhandig: van maandag 19.00 toen ik het appartement na een dag zwerven weer binnenkwam tot de dag van vertrek geen verwarming en warm water. Zacht uitgedrukt: niet ideaal. Maar ‘ze’ laat zich mooi niet kisten en heeft evenzogoed een paar heerlijke dagen in deze prachtige stad. Nadat ik dan eindelijk binnen was, spullen neergezet en snel de deur weer uit voor een eerste ommetje. Heerlijk gezeten en gegeten, maar ook opgelicht bij een brasserie op de Keyzerlei. Even zitten, een wijntje en een hapje. Heerlijk hapje. Ik dacht nog: wow, wat doen die Belgen dat leuk! Tot de rekening kwam. Als hapje had ik het voorgerecht áángewezen op de kaart en besteld. Gesteggel over de betaling. Bleek dat men me het hoofdgerecht heeft geserveerd. Het opperbedieningsmens kwam erbij. ‘Amai… U heeft wel alles opgegeten, dus dient u de rekening te voldoen’. Uhh, stop even. Hoe moet ik weten dat ik een hoofdgerecht voorgeschoteld krijg? Ik bestel een hapje en denk dat dit het hapje is. ‘Ja daar heeft U wel recht, maar U heeft wel alles opgegeten hè’?!’ Jahaaaaa, het was heerlijk, dus natuurlijk heb ik alles opgegeten! Niet wetende dat dit geen hapje, maar een hoofdgerecht was. De mensen die me kennen weten dat deze sukkel, toen het allemaal wel erg heftig werd en alle aanwezigen de blik op mijn tafel hadden gevestigd de volledige rekening heeft betaald… Dat was de zondag én door, want daar laten we dit uitje niet door verpesten. Naar bed, naar bed! Lekker slapen (dacht ik) In een gehorig wooncomplex zijn ook burenruzies. Mijn hemel, ik zat midden in de nacht stijf rechtovereind in bed. Eerstvolgende trip misschien toch maar weer een hotel, want er volgt nog meer logies-ongemak… Maandagochtend vroeg aan de wandel. Door de stad naar de St Anna tunnel. Met stip op nummer één van mijn to-do-list, de wandeling door de tunnel onder de Schelde. Onderweg in de Sint-Carolus Borromeuskerk bij een ‘mooie Marie’ een kaarsje gebrand voor lieve vriendin. Snotverdorie, de tunnel GESLOTEN wegens onderhoud. Van maandag tot donderdag. Ik heb voorafgaand aan mijn trip van alles gegoogeld tot ik een ons woog, maar deze info stond nergens. Dikke pech. Maar dóór! Lopen langs de Schelde. Langs de kade, maar ook over de hoger gelegen wandelpromenade. Koud, maar droog en zonnig. Op de grote markt op een terras gezeten; gekeken en geluisterd. Gekeken naar de hordes guided tours te voet en te fiets. Geluisterd naar voorbijgangers en mede terrasbezoekers. ‘Amsterdam’ zat vlak achter me. De bestelling: een cappusieno en een cowla sirro. Voorbij strompelende dame op gouden stilettohakken vroeg zich af hoe iemand hier in hemelsnaam normaal kon lopen. Kasseinen en naaldhakken blijken geen goede combinatie. Gelaafd weer aan de wandel. Voor de lieve entreesom van €12 de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal bezocht. Zeer de moeite waard. Een schitterend bouwwerk. Straatje in straatje uit, gebouwen, geveltjes, leuke winkeltjes en vele ‘mooie Marie beelden’ op en aan panden. KaK… opeens een zeer ongewenst gevoel in linkerknie. De paracetamollen liggen in appartement, dus op zoek naar een drogist. Heel het Kruidvat doorgezocht, geen asperientje te vinden. Blijkt dat deze geneesmiddelen in België alleen maar bij de apotheek verkocht worden. En daar betaal je; u raadt het al, de hoofdprijs! Maar wat doet een mens bij zere knie, mank lopen en nog een heel eind te gaan? Zjuustement: pillen kopen. Het was mooi weer, been had even rust nodig dus neergezegen op een terras op de Eiermarkt. Uit de wind met de zon op m’n snoet: genieten, luisteren en kijken, want mensen kijken is en blijft een mooi tijdverdrijf. Onderweg naar tijdelijk onderkomen heerlijk gegeten in een Italiaans eethuisje. ‘Thuiskomen’ was letterlijk een koude douche. Geen verwarming, geen warm water. Met sokken aan en trui over het pyaam onder de wol. ’s Nachts was het weer bal in het complex. Enorme herrie, maar gelukkig al met al redelijk geslapen. Dinsdag was een sombere, koude maar droge dag. Eerst ben ik het Centraal Station gaan bekijken. Prachtig! Een fotogeniek gebouw van drie verdiepingen. Daarna naar het MAS. Het museum aan de stroom. Het panorama dak op de 10e verdieping is vrij toegankelijk. Een intrigerend gebouw met golvende glazen puien. Op iedere verdieping was het rondkijken en het uitzicht de moeite waard. Het uitzicht vanaf het panorama dak zal ongetwijfeld nog veel mooier zijn als het onbewolkt is, maar was desondanks super. Voordat ik met een trammetje terug naar het centrum ging nog even een op-en-neertje gelopen over een leuke fiets/voetgangersbrug. Uitgestapt bij halte ‘Meir’, een enorm winkelgebied. Een aaneenschakeling van leuke, aparte grote en kleine winkels. Aangetrokken door de prachtige koekjes in de etalage, ben ik binnengestapt bij bakkerij Goossens. De uitbaatster had net haar mond vol en verontschuldigde zich. Ik schoot in de lach en zei dat ik nu zeker wist dat dit the place was om koekjes te kopen! Piepklein. Met twee klanten is het vol. Koekjes gekocht voor m'n moeder, maar ze hebben mam nooit bereikt. Ik kon er niet vanaf blijven! Chocoladezaken met paaseitjes als juwelen. Kleurige, fleurige zaken met ditjes-en datjes. De keuze is reuze, een genot om rond te kijken. In de stadsfeestzaal heb je een zonnebril nodig vanwege al het ‘goud’ dat er blinkt! Terug in het tijdelijke verblijf. Geen verandering in de stand van zaken. Het zoveelste appje naar de eigenaar gestuurd. Ook deze nacht was weer onrustig in het pand. Rond vier uur zat ik stijf overeind. Er stond iemand ergens als een gek te stampen en kloppen. Na een kwartiertje was het over, maar voordat je dan weer slaapt… Woensdag was het tegen de verwachting in droog en zelfs warm! Een dagkaart voor de tram aangeschaft en zo hop-on-hop-of-gehopt. Naar het Havenhuis aan het Kattendijkdok in de wijk ‘Eilandje’. Wat een waanzinnig gebouw. De oude en nieuwe architectuur geven een prachtig effect. Ik zag mensen naar binnen en buiten lopen, dus ben ik ook maar naar binnen gegaan. Mannen aan een balie. Gevraagd of het toegestaan was binnen een kijkje te nemen en te fotograferen. Dat bleek geen probleem. Na er een poosje rond gekeken te hebben weer naar buiten. Langs het dok gelopen, de scheepvaart aan me voorbij zien trekken. Weer op de tram gehopt en een stukje verder gegaan. Tijd voor een hapje en een drankje. Een geweldig knijppie. De toog aan de linker kant, het middenpad en rechts een bank tegen de muur met wat tafeltjes. Buiten een paar tafeltjes. Ik dacht een snackje te nemen om later ergens anders te lunchen, maar toen het snackje niet voorradig bleek, heb ik het Vlaamse stoofvlees met frieten besteld. Gelachen met de waard toen ik hem vertelde dat ik heel blij was met de tweede keuze. Heerlijk gegeten! Tijd voor een volgend trammetje. Zomaar ergens uitgestapt en weer van het ene straatje naar het andere straatje met her en der een terraspauze. Doordat het ingaan van de zomertijd en het onverwachte warme weer pas om acht uur in het appartement. reparatie niet gelukt. Nog steeds geen warm water. En wéér een nacht met herrie. De uitchecktijd op donderdag was 12.00 uur, maar het was goed dat ik de sleutel om half twee in het kluisje deed. ’s Morgens bijna alles ingepakt en nog een paar uurtjes op stap gegaan. Ontbijtje gedaan. Hoe kan het toch dat croissantjes pas echt lekker luchtig en krakend zijn als je de zuidelijke grens passeert? Even door Chinatown gelopen en een Chinese supermarkt ingegaan. De geur! Het rook er heerlijk. Tijd om koffer op te halen en naar het station te gaan. Stipt 14.00 rolde de Thalys het perron op en kon ik me in mijn stoel nestelen. Conclusie: Het was heerlijk in Anvers!